Han og eg har vore saman i fem og eit halvt år i dag. Han fine og eg. Saman med han kjenner eg meg trygg, eg kjenner meg elska. Han får meg til å le og han får meg til å føle meg som verdas vakraste. Fem og eit halvt år har gått fort; det er ikkje lenge sidan eg kvar tysdag hadde sommarfuglar i magen då eg skulle på korpsøving. "Er han her i dag?". Noko av det som fanga mi interesse var (og er framleis) hans evne til å lytte medan eg snakka, for eg kan snakke ein del når eg fyrst set i gong. Der eg er stressa, er han roleg, der han er vimsete, er eg ordensmenneske. Han vil sove om kvelden når eg er ganske så vaken. Slik er me forskjellige, men me er også like: me liker (korps)musikk, me liker å reise, me har dei same verdiane, og sjølv om ingen av oss er noko særskilt partyløve, så liker me å vere med vener, anten heime, ute, på kino eller liknande. Det har faktisk gått overraskane greitt å vere med kvarandre tjuefire timar i døgnet i snart tre veker, men det skal bli godt å sjå andre folk når me snart reiser heim ;) Statue of Liberty og Ellis Island i går. Litt shopping, lesing i Central Park, god pizza og eit kakestykke (biletet frå mobilen...) på deling saman med kvar vår kopp med kaffi i dag. Laurdag 14.juni, fem og eit halvt år saman ♥
Legg igjen ein fin tanke